Tekst Liesbeth Mantel
Het gebeurt mij vaak. Als ik vertel over mijn werk (ik ben projectleider van innovatieve projecten) dan zijn mensen heel enthousiast. Of dat nu komt door mijn aanstekelijke energie (ik vind mijn werk heel erg leuk en vertel er graag over) of door het soort projecten dat ik doe (het Library Learning Centre, mobiel en Het Nieuwe Werken). Ik heb geen idee.
Als ik vervolgens vertel dat ik in een bibliotheek werk dan valt hun mond nog net niet open.
Ineens ben ik minder interessant. Het is natuurlijk moeilijk voor te stellen hoe een bibliotheek zo bij de tijd kan zijn. Het beeld van de bibliotheek is nog steeds stoffig en suf. Een imago waar bibliotheken overal ter wereld maar niet vanaf lijken te komen. Het lijkt wel alsof iedereen al bij het woordjes leren meteen een bepaald beeld bij het woord bibliotheek had. Net als dat iedereen weet hoe Teun, van aap, noot, Mies, eruit ziet. Je zal maar Teun heten, denk ik dan. Kom je ooit van het imago van Teun af?
Hetzelfde geldt voor de bibliotheek. Hoe komen wij van het imago van suf en stoffig af? Nu is dat in de afgelopen vijftig jaar niet gelukt en dus heb ik weinig hoop. We kunnen de bibliotheek anders noemen maar dan nog. We kunnen de bibliotheek verbouwen naar een Library Learning Centre maar nog steeds noemen de studenten van de TU Delft ons de UB of erger nog, bieb.
Is dat erg? Vanmorgen op de fiets besloot ik van niet. Het gaat er natuurlijk om dat de bibliotheek gebruikt wordt. Dat het gezellig druk is in het gebouw en dat studenten en medewerkers er graag komen. En dat is gelukt. Toen ik vanmorgen in de hal liep waren alle tafeltjes bezet. Er hangt een gezellige sfeer. Ik denk er zelfs over om mijn werkplek achter de blauwe wand om te ruilen voor een plek in de hal. Ik krijg energie van de plek en de mensen die er zijn.
Het kan dus zomaar zo zijn dat je me binnenkort ziet zitten. Laptop en mobiele telefoon in de buurt, want ik moet tenslotte wel bereikbaar blijven. Heb je zin in een kop koffie en een praatje over werk, studie, de bibliotheek, of wil je een ander verhaal kwijt spreek me gerust aan. Dat kan ook online. Online heet ik Moqub en in real life Liesbeth. Ik kijk nu al uit naar spontane ontmoetingen.
Volg Liesbeth op Twitter
Of lees haar blog Moqub’s blog van dingen
I agree that status of a librarian is not pritty high. Sad and true. As long as libraries are not living centres with a lot to offer (not only scientific information but also some cultural events, etc.) they will be treated more like museums.
Thanks Ela! That’s why we tell our stories, we are proud being a librarian and love to tell what we do to be more than a great collection.
I have been thinking about status of a librarian in today’s world for some time. I am more and more convinced that certain jobs attract people with certain type of character. If today’s libraries are modern and are sth more than “only” collections and those working at are knowledgeable, well-educated, friendly, good-looking people why is the status of the job still not as high as it deserve to be? Maybe the reason lies in ouerselves – in our character or that we not well enough make people realise how our job is complex and useful. Or maybe this is simply due to the fact that todays’s world value those who perform profitable jobs and all our efforts to change the status are in vain?